Discretiva

  biberet dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
biberet tertia singularis imperfectum activa coniunctivus bibō (bibere)

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /ˈbiberet/(classice)
Syllabificatio phonetica: bi·be·ret — morphologica: bib-eret

Loci +/-

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana +/-

saec. I.

  • hic est rapinarum exitus, hoc fuit quare M. Lollius infamatus regum muneribus in toto oriente interdicta amicitia a G<aio> Caesare August<i> filio venenum biberet, ut neptis eius quadringentiens HS operta spectaretur ad lucernas! —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber nonus, cap. 58, [118] — biberet
  2. Vicicitatio: biberet.