bibi

Discretiva

bibi dictio est in variis linguis:

• Atropatenice: bibi
• Kabuverdianu: bibi
• Francogallice: bibi
• Indonesie: bibi
• Lusitane: bibi
• Suahelice: bibi
• Turcice: bibi

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
bibī	—	praesens	passiva	infinitivus	bibō (bibere)
bibī	prima singularis	perfectum	activa	indicativus	bibō (bibere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈbibiː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: bi·bī — morphologica: bib-i

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• idem Cato cum in Hispaniam naviga<ss>et, unde cum triumpho rediit: «Non aliud vinum», inquit, «bibi quam rem<ige>s», in tantum dissimilis istis qui etiam convivis alia quam sibimet ipsis ministrant aut procedente mensa subiciunt. —Naturalis historia Plinii