Discretiva

  bibissent dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
bibissent tertia pluralis plusquam perfectum activa coniunctivus bibō (bibere)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /biˈbissent/(classice)
Syllabificatio phonetica: bi·bis·sent — morphologica: bib-issent

Loci

+/-
C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

saec. I.

  • oleum fit ex semine, ut diximus, quod ipsum auribus infusum temptat mentem, mireque, ut contra venenum, remedia prodidere iis, qui id bibissent, et ipsum pro remediis, adeo nullo omnia experiendi fine, ut coga<n>t etiam venena prodesse. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXV, cap. 17, [37] — bibissent
  2. Vicicitatio: bibissent.