Discretiva

  bibit dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
bibit tertia singularis praesens activa indicativus bibō (bibere)
bibit tertia singularis perfectum activa indicativus bibō (bibere)
Appellatio +/-
 API: /ˈbibit/(classice)
Syllabificatio phonetica: bi·bit — morphologica: bib-it

Loci +/-

Aulus Cornelius Celsus 30 C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana +/-

class.

  • Sed docendus aeger est, ubi febris quierit, protinus sitim quoque quieturam, longioremque accessionem fore, si quod ei datum fuerit alimentum: ita celerius eum desinere sitire, qui non bibit. —De Medicina Celsi [1][2]

saec. I.

  • Bibunt aves suctu, ex <i>is, quibus longa colla, intermittentes et capite resupinato velut infundentes sibi; porphyrio solus morsu bibit. —Naturalis historia Plinii [3][2]

Fontes

  1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber tertius, VI. [[1] ] — bibit
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: bibit.
  3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber decimus, cap. 63, [129] — bibit