Discretiva

  breviores dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Modus flexurae originis
breviōrēs casus nominativus pluralis · genus masculinum brevior (brevis comparativus)
breviōrēs casus nominativus pluralis · genus femininum brevior (brevis comparativus)
breviōrēs casus accusativus pluralis · genus masculinum brevior (brevis comparativus)
breviōrēs casus accusativus pluralis · genus femininum brevior (brevis comparativus)
breviōrēs casus vocativus pluralis · genus masculinum brevior (brevis comparativus)
breviōrēs casus vocativus pluralis · genus femininum brevior (brevis comparativus)

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /bre.wiˈoːreːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: bre·vi·ō·rēs — morphologica: brev-ior-es

Loci +/-

M. Tullius Cicero
-106…-43
Marcus Terentius Varro
-116…-27
Titus Livius
-58…+17
Aulus Cornelius Celsus
ca. -25…+50
L. Iunius Moderatus Columella
ca. 4-70
Quintus Curtius Rufus
fl. 50
C. Plinius Secundus
23-79
Anicius Manlius Torquatus Severinus Boetius
ca. 480-525
Isidorus Hispalensis
560-636
antiq. class.class.class.class. III II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (49 a.C.n. / 705 a.u.)

  • sic ergo habeto, salutaris te mihi litteras misisse neque solum has longiores quibus nihil potest esse explicatius, nihil perfectius, sed etiam illas breviores in quibus hoc mihi iucundissimum fuit, consilium factumque nostrum a Sexto probari, pergratumque mihi tu … fecisti; a quo et diligi me et quid rectum sit intellegi scio. longior vero tua epistula non me solum sed meos omnis aegritudine levavit. —Epistolae ad Atticum Ciceronis [1][2]

class.  (ca. 47-45 a.C.n.)

  • Quare hominem homini similem esse aut non esse, si contuleris, ex ipsis hominibus animadversis scies; at duo inter se similiterne sint longiores quam sint eorum fratres, dicere non possis, si illos breviores cum quibus conferuntur quam longi sint ignores; sic latiorum atque altiorum, item cetera eiusdem generis sine assumpto extrinsecus aliquo perspici similitudines non possunt. —De lingua Latina Varronis [3][2]

class.  (ca. 30 p.C.n.)

  • Cum ad ferulas ventum est, extrinsecus esse earum longissimae debent, a lacerto breviores, sub ala brevissimae. Saepiusque eae resolvendae sunt, ubi in vicinia cubiti umerus fractus est, ne ibi nervi rigescant et inutile bracchium efficiant. Quotiens solutae sunt, fractura manu continenda, cubitus aqua calida fovendus est et molli cerato perfricandus; ferulaeque vel omnino non inponendae contra eminentia cubiti, vel aliquanto breviores sunt. —De Medicina Celsi [4][2]

saec. I.

  • At ille qui submissus est, cum fructum edidit, in eam longitudinem deputatur, uti iacens non excedat interordinii spatium. Nec magna est putationis differentia cubantis et stantis rectae vineae: nisi quod iacenti viti breviores materiae submitti debent, reseces quoque angustius in modum furunculorum relinqui. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae [5][2]

saec. I.

  • Deos putant, quicquid colere coeperunt, arbores maxime, quas violare capital est. Menses in quinos denos discripserunt dies, anni plena spatia servantur. Lunae cursu notant tempora, non, ut plerique, cum orbem sidus implevit, sed cum se curvare coepit in cornua, et idcirco breviores habent menses, quia spatium eorum ad hunc lunae modum dirigunt. Multa et alia traduntur, quibus morari ordinem rerum haud sane operae videbatur. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi [6][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • sunt autem hi sui cuique earum aliique quam mundo, quoniam terra a verticibus duobus, quos appellaverunt polos, centrum caeli nec non et signiferi est oblique inter eos siti. omnia autem haec constant ratione circini semper indubitata. ergo ab alio cuique centro apsides suae exsurgunt ideoque diversos habent orbes motusque dissimiles, quoniam interiores apsidas necesse est breviores esse. —Naturalis historia Plinii [7][2]

Latinitas postclassica

saec. VI.

  • Nihil de gravitatis aut acuminis proprietate laborantes, atque ideo et in acumen majoribus numeris intendimus, et minoribus in gravitatem saepe remisimus. Hic vero ubi chordarum spatia sonosque metiemur, naturam rerum sequi necesse est, majorique longitudini chordarum ex qua gravitas existit, ampliores, minori vero ex qua vocis acumen nascitur, dare breviores. —De institutione musica Boetii [8][2]

saec. VII.

  • Camelis causa nomen dedit, sive quod quando onerantur, ut breviores et humiles fiant, accubant, quia Graeci χαμαί humile et breve dicunt; sive quia curvus est dorso. καμουρ enim verbo Graeco curvum significat. Hos licet et aliae regiones mittant, sed Arabia plurimos. Differunt autem sibi; nam Arabici bina tubera in dorso habent, reliquarum regionum singula. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis [9][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Epistolae ad Atticum. (The Latin Library): Liber nonus. Ep. 7 [2] — breviores
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 2.6 2.7 2.8 Vicicitatio: breviores.
  3. 3.0 3.1 Marcus Terentius Varro - De lingua Latina. Liber decimus, II. p. 29 — breviores
  4. 4.0 4.1 Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber octavus, X. [2d] — breviores
  5. 5.0 5.1 Lucius Iunius Moderatus Columella - De re rustica - Libri XII. ed. V. Lundström. Anno 1902-1917. (apud Vicifons): Liber quintus. Caput V.  — breviores
  6. 6.0 6.1 Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Bibliotheca Augustana), Liber VIII. Capitulum IX, [36] — breviores
  7. 7.0 7.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 13, [63] — breviores
  8. 8.0 8.1 Anicius Manlius Torquatus Severinus Boetius - De institutione musica libri quinque. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1844-1864. (Universitas Turicensis):  Liber IV.  Pagina 1253C.  Caput IV.  Monochordi regularis partitio in genere diatonico  — breviores
  9. 9.0 9.1 Isidorus Hispalensis - Etymologiarum libri XX. (Bibliotheca Augustana):  Liber XII. De pecoribus et iumentis. Caput I. [35] — breviores
  10. Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber XXVI, caput 4 — breviores