canis

canis
+/-Appellatio pronuntiatusque
+/-canis API: /ˈkanis/ (classice) - Syllabificatio phonetica: ca·nis — morphologica: can-is
Notatio
+/-- ← A radice Protindeuropaea *can-i-, forma varianti a *cvon- “canis”. Confer vocem Palaeograecam κύων (cyōn, canis).
Nomen substantivum
+/-can|is, -is comm.
- √ Animal specie Canis familiaris
Declinatio
+/-Dictiones derivatae
+/-Composita
+/-Translationes
+/-Animal specie Canis familiaris | dilatare ▼ |
---|
Animal specie Canis familiaris | collabi ▲ |
---|
|
Discretiva
![]() |
canis dictio est in variis linguis: |
Formae affines
+/-Loci
+/-Fontes
- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXV, cap. 6, [17] — canis
- ↑ Vicicitatio: canis.
- ↑ Vicifons: Naturalis Historia Plinii, liber XXV, [17].