Discretiva

  carminibus dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
carminibus casus dativus pluralis substantivi carmen
carminibus casus ablativus pluralis substantivi carmen

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /karˈmi.ni.bus/(classice)
Syllabificatio phonetica: car·mi·ni·bus — morphologica: carmin-ibus

Loci

+/-
Apuleius
ca. 125-170
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 158 p.C.n.)

  • Consilium istud cum alii approbant, tum maxime Aemilianus iste, qui paulo prius confidentissimo mendacio adseverabat numquam de nubtiis Pudentillam cogitasse, priusquam foret magicis maleficiis a me coacta, me solum repertum, qui viduitatis eius velut quandam virginitatem carminibus et venenis violarem. —Apologia sive Pro se de magia liber Apulei [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Apuleius - Apologia sive Pro se de magia liber. (Bibliotheca Augustana): Pagina 4. Sectio 69. Versus 4 — carminibus
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: carminibus.