Discretiva

  carminis dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Modus flexurae originis
carminis casus genitivus singularis substantivi carmen

Appellatio +/-

 API: /ˈkar.mi.nis/(classice)
Syllabificatio phonetica: car·mi·nis — morphologica: carmin-is

Loci +/-

Apuleius
ca. 125-170
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

  • Maga primi nominis et omnis carminis sepulchralis magistra creditur, quae surculis et lapillis et id genus frivolis inhalatis omnem istam lucem mundi sideralis imis Tartari et in vetustum chaos submergere novit. —Metamorphoseon libri XI Apulei [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber II. Capitulum V. Versus 4 — carminis
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: carminis.