carminis

Discretiva

carminis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
carminis	casus genitivus singularis	substantivi carmen

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈkar.mi.nis/

(classice)

Syllabificatio phonetica: car·mi·nis — morphologica: carmin-is

Loci

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• Maga primi nominis et omnis carminis sepulchralis magistra creditur, quae surculis et lapillis et id genus frivolis inhalatis omnem istam lucem mundi sideralis imis Tartari et in vetustum chaos submergere novit. —Metamorphoseon libri XI Apulei