Discretiva

  cautam dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Modus flexurae originis
cautam casus accusativus singularis · genus femininum participii cautus

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /ˈkau̯tam/(classice)
Syllabificatio phonetica: cau·tam — morphologica: caut-am

Loci +/-

Aurelius Augustinus Hipponensis
354-430
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica +/-

saec. IV.

  • Aut certe ipsam tentationem non accipiamus malam, tanquam decipere volentis inimicum; sed cautam potius, tanquam experiri amplius volentis ignotum. —De consensu Evangelistarum Augustini [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, De consensu Evangelistarum (Universitas Turicensis). Liber secundus. Caput LXXIII, p. 141. — cautam
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: cautam.