Discretiva

  caveretur dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
cavērētur tertia singularis imperfectum passiva coniunctivus caveō (cavēre)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /kaweːˈreːtur/(classice)
Syllabificatio phonetica: ca·vē·rē·tur — morphologica: cav-eretur

Loci

+/-
Velleius Paterculus
ca. -20/+35
Aurelius Augustinus Hipponensis
354-430
Franciscus Petrarca
1304-1374
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

class.

  • Audita in senatu vox principis, decimo die, ni caveretur, posse hostem in urbis Romae venire conspectum. —Historiae Romanae Vellei [1][2]

Latinitas postclassica

+/-

saec. IV.

  • Lignum enim tale nomen accepit, ut eo secundum prohibitionem non tacto caveretur, quod eo contra prohibitionem tacto sentiretur. —De Genesi ad litteram Augustini [3][2]

Latinitas humanistica

+/-

saec. XIV.

  • Assyrii, Arabes et Sabei, vestris armis edomiti, suis vos odoribus domuere, quibus aliquamdiu rigida patrum et invicta sobrietas obstitit, usque adeo, ut DLXV anno urbis condite gravi edicto a censoribus caveretur nequis in urbem ipsam unguenta externa conveheret. —De remediis utriusque fortune Petrarcae [4][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Velleius Paterculus, Historiarum ad M. Vinicium consulem libri duo (ed. J. Hellegouarc'h, Paris 1982). Liber II. Caput CXI. p. [1] — caveretur
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 Vicicitatio: caveretur.
  3. 3.0 3.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, De Genesi ad litteram. (Universitas Turicensis): Liber octavus. Caput XV, p. [33] — caveretur
  4. 4.0 4.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - De remediis utriusque fortune. (Universitas Turicensis): Liber I. 22: [De suavi odore ] — caveretur