Discretiva

  cervici dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

cervīcī

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Modus flexurae originis
cervīcī casus dativus singularis substantivi cervīx
cervīcī casus ablativus singularis substantivi cervīx
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /kerˈwiːkiː/(classice)
Syllabificatio phonetica: cer·vī·cī — morphologica: cervic-i

cervici

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Modus flexurae originis
cervici forma pluralis · genus femininum substantivi cervice
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /t͡ʃerˈvi.t͡ʃi/
Syllabificatio phonetica: cer·vi·ci — morphologica: cervic-i

Loci

+/-
Publius Vergilius Maro
-70…-19
Quintus Horatius Flaccus
-65…-8
Aulus Cornelius Celsus
ca. -25…+50
Lucius Annaeus Seneca
-3…+65
L. Iunius Moderatus Columella
ca. 4-70
P. Cornelius Tacitus
55-117
antiq. class.class.class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 29-19 a.C.n.)

  • ergo age, care pater, cervici imponere nostrae;
ipse subibo umeris nec me labor iste gravabit;
quo res cumque cadent, unum et commune periclum,
una salus ambobus erit. mihi parvus Iulus
sit comes, et longe servet vestigia coniunx.
vos, famuli, quae dicam animis advertite vestris. —Aeneidos libri XII P. Vergilii Maronis [1][2]

class.  (23 a.C.n. / 731 a.u.)

  • Donec gratus eram tibi
nec quisquam potior bracchia candidae
cervici iuvenis dabat,
Persarum vigui rege beatior.
«donec non alia magis
arsisti neque erat Lydia post Chloen,
multi Lydia nominis
Romana vigui clarior Ilia.» —Carminum libri IV Q. Horatii Flacci [3][2]

class.  (ca. 30 p.C.n.)

  • Quod ad circuitum pertinet, pars summa angustiore orbe finitur; ita superior ei summae circumdata in latera quoque caput moveri sinit. Tertia eodem modo secundam excipit; ex quo facilis cervici mobilitas est. —De Medicina Celsi [4][2]

class.  (62-65 p.C.n.)

  • Magis urgent saeva inexpertos, grave est tenerae cervici iugum. Ad suspicionem vulneris tiro pallescit, audacter veteranus cruorem suum spectat, qui scit se saepe vicisse post sanguinem. —De providentia Senecae [5][2]

saec. I.

  • Si ex toto propter cervicis tumorem iugum recuset, paucis diebus requies ab opere danda est. Tum cervix aqua frigida defricanda et spuma argenti illinenda est. Celsus quidem tumenti cervici herbam, quae vocatur avia, ut supra dixi, contundi et imponi iubet. Clavorum, qui fere cervicem infestant, minor molestia est; nam facile oleo per ardentem lucernam instillato curantur. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae [6][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 116 p.C.n.)

  • Tum interrogante accusatore an cultus dotalis, an detractum cervici monile venum dedisset, quo pecuniam faciendis magicis sacris contraheret, primum strata humi longoque fletu et silentio, post altaria et aram complexa ‘nullos’ inquit ‘impios deos, nullas devotiones, nec aliud infelicibus precibus invocavi quam ut hunc optimum patrem tu, Caesar, vos, patres, servaretis incolumem.’ —Annales P. Cornelii Taciti [7][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Publius Vergilius Maro - Aeneidos libri XII. (Bibliotheca Augustana): Liber II. Versus 707  — cervici
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 2.6 Vicicitatio: cervici.
  3. 3.0 3.1 Quintus Horatius Flaccus - Carminum libri IV. (Bibliotheca Augustana): Liber III. Carmen IX. Versus 3  — cervici
  4. 4.0 4.1 Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber octavus, I. [12] — cervici
  5. 5.0 5.1 Lucius Annaeus Seneca - De providentia. (Universitas Turicensis):  4, versus 7 — cervici
  6. 6.0 6.1 Lucius Iunius Moderatus Columella - De re rustica - Libri XII. ed. V. Lundström. Anno 1902-1917. (The Latin Library): Liber sextus. Caput XIV. [6]  — cervici
  7. 7.0 7.1 Publius Cornelius Tacitus - Annales sive ab excessu divi Augusti libri XVI. (Universitas Turicensis): Liber XVI. [31] — cervici