cessabamus
Discretiva
cessabamus dictio est in variis linguis: |
Formae affines +/-
Latine +/-
Proprietates grammaticales +/-
Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
cessābāmus | prima pluralis | imperfectum | activa | indicativus | cessō (cessāre) |
Appellatio +/-
API: /kessaːˈbaːmus/ (classice) - Syllabificatio phonetica: ces·sā·bā·mus — morphologica: cess-abamus
Loci +/-
Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430 |
||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas postclassica +/-
- Salubrius sane adversus eos agi putabamus, si hominum nominibus tacitis, ipsi refutarentur et redarguerentur errores, atque ita metu potius ecclesiastici iudicii corrigerentur homines, quam ipso iudicio punirentur. Nec libris igitur adversus mala illa disserere, nec popularibus tractatibus cessabamus. —De gestis Pelagii Augustini [1][2]
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, De gestis Pelagii (Universitas Turicensis). Caput XXII, p. 46. — cessabamus
- ↑ 2.0 2.1 Vicicitatio: cessabamus.