Discretiva

  cessabamus dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
cessābāmus prima pluralis imperfectum activa indicativus cessō (cessāre)

Appellatio +/-

 API: /kessaːˈbaːmus/(classice)
Syllabificatio phonetica: ces·sā·bā·mus — morphologica: cess-abamus

Loci +/-

Aurelius Augustinus Hipponensis
354-430
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica +/-

saec. IV.

  • Salubrius sane adversus eos agi putabamus, si hominum nominibus tacitis, ipsi refutarentur et redarguerentur errores, atque ita metu potius ecclesiastici iudicii corrigerentur homines, quam ipso iudicio punirentur. Nec libris igitur adversus mala illa disserere, nec popularibus tractatibus cessabamus. —De gestis Pelagii Augustini [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, De gestis Pelagii (Universitas Turicensis). Caput XXII, p. 46. — cessabamus
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: cessabamus.