Discretiva

  colligebam dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
colligēbam prima singularis imperfectum activa indicativus colligō (colligere)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /kol.liˈgeːbam/(classice)
Syllabificatio phonetica: col·li·gē·bam — morphologica: col-lig-ebam

Loci

+/-
L. Iunius Moderatus Columella
ca. 4-70
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.

  • Sed ut incommoda ista praeteream, certe illud, quod est inimicissimum, dissimulare nequeo; nam paulo ante, cum de summa parte sarmenti disputarem, quam sagittam dixeram vocitari, colligebam fere intra quintam vel sextam gemmam, quae sint proximae veteri sarmento, fructum edi. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Lucius Iunius Moderatus Columella - De re rustica - Libri XII. ed. V. Lundström. Anno 1902-1917. (apud Vicifons): Liber tertius. Caput XVIII. [3]  — colligebam
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: colligebam.