committitur

Discretiva

committitur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
committitur	tertia singularis	praesens	passiva	indicativus	committō (committere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /komˈmittitur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: com·mit·ti·tur — morphologica: com-mitt-itur

Loci

Latinitas Romana

class.

• Constat ex circulis quibusdam, compositis ad imaginem earum vertebrarum, quae in spina sunt, ita tamen ut ex parte exteriore aspera, ex interiore stomachi modo levis sit; eaque descendens ad praecordia cum pulmone committitur. —De Medicina Celsi