confuge

Discretiva

confuge dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
cōnfuge	secunda singularis	praesens	activa	imperativus	cōnfugiō (cōnfugere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈkoːnfuge/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cōn·fu·ge — morphologica: con-fug-e