confugite

Discretiva

confugite dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
cōnfugite	secunda pluralis	praesens	activa	imperativus	cōnfugiō (cōnfugere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /koːnˈfugite/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cōn·fu·gi·te — morphologica: con-fug-ite