conlatum

Discretiva

conlatum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
conlātum	—	—	—	supinum­	accusativo	cōnferō (cōnferre)

Forma	Modus flexurae	originis
conlātum	casus accusativus singularis · genus masculinum	participii conlātus
conlātum	casus nominativus singularis · genus neutrum	participii conlātus
conlātum	casus accusativus singularis · genus neutrum	participii conlātus
conlātum	casus vocativus singularis · genus neutrum	participii conlātus

Appellatio pronuntiatusque

API: /konˈlaːtum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: con·lā·tum — morphologica: con-lat-um

Formae aliae

• collātum

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (43 a.C.n. / 711 a.u.)

• Maximus autem, nisi me forte fallit, in re publica nodus est inopia rei pecuniariae. Obdurescunt enim magis cotidie boni viri ad vocem tributi; quod ex centesima conlatum impudenti censu locupletium in duarum legionum praemiis omne consumitur. —Epistolae ad Brutum Ciceronis