conlatum

Discretiva

conlatum dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Casu	Verbum
conlātum	—	—	—	supinum	accusativo	cōnferō (cōnferre)

Forma	Modus flexurae	originis
conlātum	casus accusativus singularis · genus masculinum	participii conlātus
conlātum	casus nominativus singularis · genus neutrum	participii conlātus
conlātum	casus accusativus singularis · genus neutrum	participii conlātus
conlātum	casus vocativus singularis · genus neutrum	participii conlātus

API: /konˈlaːtum/

Syllabificatio phonetica: con·lā·tum — morphologica: con-lat-um

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class. (43 a.C.n. / 711 a.u.)

Maximus autem, nisi me forte fallit, in re publica nodus est inopia rei pecuniariae. Obdurescunt enim magis cotidie boni viri ad vocem tributi; quod ex centesima conlatum impudenti censu locupletium in duarum legionum praemiis omne consumitur. —Epistolae ad Brutum Ciceronis ^[1]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Marcus Tullius Cicero - Epistolae ad Brutum. (The Latin Library): Liber primus. Ep. 18 [5] — conlatum
↑ ^2.0 ^2.1 Vicicitatio: conlatum.