Discretiva

  consumi dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

cōnsūmī

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
cōnsūmī
praesens passiva infinitivus cōnsūmō (cōnsūmere)
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /koːnˈsuːmiː/(classice)
Syllabificatio phonetica: cōn·sū·mī — morphologica: con-sum-i

consumi

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
consumi secunda singularis praesens activa indicativus consumare
consumi prima singularis praesens activa coniunctivus consumare
consumi secunda singularis praesens activa coniunctivus consumare
consumi tertia singularis praesens activa coniunctivus consumare
consumi tertia singularis praesens activa imperativus consumare
Forma Modus flexurae originis
consumi forma pluralis · genus masculinum substantivi consumo
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /konˈsumi/
Syllabificatio phonetica: con·su·mi — morphologica: con-sum-i

Loci

+/-
Aulus Cornelius Celsus 30 C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

class.

  • Aliud est enim sanguinem, aliud bilem, aliud cibum vomere; aliud deiectionibus, aliud torminibus laborare; aliud sudore digeri, aliud tabe consumi. —De Medicina Celsi [1][2]

saec. I.

  • spatio quidem consumi umbras indicio sunt volucrum praealti volatus. ergo confinium illis est aëris terminus initiumque aetheris. —Naturalis historia Plinii [3][2]

Fontes

  1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber primus, prooemium. [[67] ] — consumi
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: consumi.
  3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 7, [48] — consumi