Discretiva

  consumpserit dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
cōnsūmpserit tertia singularis perfectum activa coniunctivus cōnsūmō (cōnsūmere)
cōnsūmpserit tertia singularis futurum exactum activa indicativus cōnsūmō (cōnsūmere)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /koːnˈsuːmpserit/(classice)
Syllabificatio phonetica: cōn·sūmp·se·rit — morphologica: con-sumps-erit

Loci

+/-
Aulus Cornelius Celsus 30 C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

class.

  • De frictione vero adeo multa Asclepiades tamquam inventor eius posuit in eo volumine, quod COMMUNIUM AUXILIORUM inscripsit, ut, cum trium faceret tantum mentionem, huius et aquae et gestationis, tamen maximam partem in hac consumpserit. —De Medicina Celsi [1][2]

saec. I.

  • relinquitur sub iugo et qui vocatur custos – hic est novellus palmes, non longior tribus gemmis – proximo anno materiam daturus, si vitis luxuria se consumpserit, et alius iuxta eum, verrucae magnitudine, qui furunculus appellatur, si forte custos fallat. —Naturalis historia Plinii [3][2]

Fontes

  1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber secundus, XIV. [[1] ] — consumpserit
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: consumpserit.
  3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber septimus decimus, cap. 35, [181] — consumpserit