Discretiva

  consumpturam dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Modus flexurae originis
cōnsūmptūram casus accusativus singularis · genus femininum participii cōnsūmptūrus

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /koːnsuːmpˈtuːram/(classice)
Syllabificatio phonetica: cōn·sūmp·tū·ram — morphologica: con-sumpt-ur-am

Loci +/-

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana +/-

saec. I.

  • at illa corollarium id esse et consumpturam eam cenam taxationem confirmans solamque se centiens HS cenaturam, inferri mensam secundam iussit. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber nonus, cap. 58, [120] — consumpturam
  2. Vicicitatio: consumpturam.