contradictio
Appellatio pronuntiatusque
+/-
API: /kontraːˈdiktioː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: con·trā·dic·ti·ō — morphologica: contra-dict-io
Notatio
+/-Nomen substantivum
+/-contrādicti|ō, -ōnis fem.
- Factum contrādīcendi; si duae sententiae non similiter verae esse possunt.
Declinatio
+/-| f. | sing. | plur. | |
|---|---|---|---|
| nom. | contrādictiō | contrādictiōnēs | I |
| gen. | contrādictiōnis | contrādictiōnum | II |
| dat. | contrādictiōnī | contrādictiōnibus | III |
| acc. | contrādictiōnem | contrādictiōnēs | IV |
| abl. | contrādictiōne | contrādictiōnibus | VI |
| voc. | contrādictiō | contrādictiōnēs | V |
Dictiones collatae
+/-Translationes
+/-Factum contradicendi
|
|
Loci
+/-| Hegel | ||||||||||||||||||||||
| antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
- contradictio est regula veri, non contradictio, falsi. —Georgius Wilhelmus Fridericus Hegel.