Discretiva

  contrahat dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
contrahat tertia singularis praesens activa coniunctivus contrahō (contrahere)

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /ˈkon.tra.hat/(classice)
Syllabificatio phonetica: con·tra·hat — morphologica: con-trah-at

Loci +/-

M. Tullius Cicero
-106…-43
Lucius Annaeus Seneca
-3…+65
C. Plinius Secundus
23-79
Decimus Iunius Iuvenalis
ca. 60-130
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (44 a.C.n. / 710 a.u.)

  • Cum autem contrahat amicitiam, ut supra dixi, si qua significatio virtutis eluceat, ad quam se similis animus applicet et adiungat, id cum contigit, amor exoriatur necesse est. —Laelius sive de amicitia Ciceronis [1][2]

class.  (41 p.C.n.)

  • Si totam mihi ex omnibus metallis quae cum maxime deprimimus pecuniam proferas, si in medium proicias quidquid thesauri tegunt, avaritia iterum sub terras referente quae male egesserat, omnem istam congeriem non putem dignam quae frontem viri boni contrahat. Quanto risu prosequenda sunt quae nobis lacrimas educunt! —De Ira Senecae [3][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • Tribuli unum genus in hortis nascitur, alterum in fluminibus tantum. sucus ex iis colligitur ad oculorum medicinas; est enim refrigerantis naturae et ideo utilis contra inflammationes collectionesque. ulcera per se erumpentia et praecipue in ore cum melle sanat, item tonsillas. potus calculos frangit. Thraces, qui ad Strymona habitant, foliis tribuli equos saginant, ipsi nucleo vivunt panem facientes praedulcem et qui contrahat ventrem. —Naturalis historia Plinii [4][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 100/128 p.C.n.)

  • Sed nunc dilatis averte negotia curis
et gratam requiem dona tibi, quando licebit
per totum cessare diem. non fenoris ulla
mentio nec, prima si luce egressa reverti
nocte solet, tacito bilem tibi contrahat uxor
umida suspectis referens multicia rugis
vexatasque comas et voltum auremque calentem. —Saturae D. Iuni Iuvenalis [5][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Laelius de amicitia. (The Latin Library): XIV. [48] — contrahat
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Vicicitatio: contrahat.
  3. 3.0 3.1 Lucius Annaeus Seneca - De ira, libri III. (The Latin Library):  Tomus / Liber 3. XXXIII., versus 4 — contrahat
  4. 4.0 4.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXII, cap. 12, [27] — contrahat
  5. 5.0 5.1 Decimus Iunius Iuvenalis, Saturae. (Ed. brevique adnotatione critica instr. W. V. Clausen, Oxford 1959). Satura XI, versus 187 — contrahat