Discretiva

  contrahit dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
contrahit tertia singularis praesens activa indicativus contrahō (contrahere)

Appellatio +/-

 API: /ˈkon.tra.hit/(classice)
Syllabificatio phonetica: con·tra·hit — morphologica: con-trah-it

Loci +/-

M. Tullius Cicero
-106…-43
Aulus Cornelius Celsus
fl.30
Apuleius ca. 125-170
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Namque et incitat languentis, et languefacit excitatos, et tum remittit animos tum contrahit, civitatumque hoc multarum in Graecia interfuit, antiquom vocum conservari modum; quarum mores lapsi ad mollitias pariter sunt inmutati cum cantibus, aut hac dulcedine corruptelaque depravati ut quidam putant, aut cum severitas morum ob alia vitia cecidisset, tum fuit in auribus animisque mutatis etiam huic mutationi locus. —De legibus Ciceronis [1][2]

class.

  • Dissimile est id genus, quod umorem in caput contrahit. In hoc tonderi ad cutem necessarium est; deinde inponere sinapi sic ut exulceret; si id parum profuit, scalpello utendum est. —De Medicina Celsi [3][2]

Latinitas postclassica

saec. II.

  • Atqui contende, si vis, furorem tuum cum Thalli furore: invenies non permultum interesse, nisi quod Thallus sibi, tu etiam aliis furis. Ceterum Thallus oculos torquet, tu veritatem; Thallus manus contrahit, tu patronos; Thallus pavimentis inliditur, tu tribunalibus. —Apologia sive Pro se de magia liber Apulei [4][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De legibus libri tres. (The Latin Library): Liber secundus. [38] — contrahit
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 Vicicitatio: contrahit.
  3. 3.0 3.1 Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber quartus, II. [9] — contrahit
  4. 4.0 4.1 Apuleius - Apologia sive Pro se de magia liber. (Bibliotheca Augustana): Pagina 5. Sectio 51. Versus 3 — contrahit