convenerim

Discretiva

convenerim dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
convēnerim	prima singularis	perfectum	activa	coniunctivus	conveniō (convenīre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /konˈweːne.rim/

(classice)

Syllabificatio phonetica: con·vē·ne·rim — morphologica: con-ven-erim

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (49 a.C.n. / 705 a.u.)

• Per fortunas tuas, Cicero, per liberos te oro et obsecro ne quid gravius de salute et incolumitate tua consulas. nam deos hominesque amicitiamque nostram testificor me tibi praedixisse neque temere monuisse sed, postquam Caesarem  convenerim  sententiamque eius qualis futura esset parta victoria cognorim, te certiorem fecisse. si existimas eandem rationem fore Caesaris in dimittendis adversariis et condicionibus ferendis, erras. nihil nisi atrox et saevum cogitat atque etiam loquitur. —Epistolae ad Atticum Ciceronis