convenissem

Discretiva

convenissem dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
convēnissem	prima singularis	plusquam perfectum	activa	coniunctivus	conveniō (convenīre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /kon.weːˈnis.sem/

(classice)

Syllabificatio phonetica: con·vē·nis·sem — morphologica: con-ven-issem

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (51 a.C.n. / 703 a.u.)

• Idem ego; cum L. Clodium Corcyrae  convenissem , hominem ita tibi coniunctum, ut mihi, cum illo cum loquerer, tecum loqui viderer, dixi ei me ita facturum esse, ut in eam partem, quam Phania rogasset, primum venirem; tunc ille, mihi cum gratias egisset, magno opere a me petivit, ut Laodiceam protinus irem; te in prima provincia velle esse, ut quam primum decederes; —Epistolae ad Familiares Ciceronis