credite

Discretiva

credite dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
crēdite	secunda singularis	praesens	activa	imperativus	crēdō

Forma	Modus flexurae	originis
crēdite	casus vocativus singularis · genus masculinum	participii crēditus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈkreːdite/

(classice)

Syllabificatio phonetica: crē·di·te — morphologica: credit-e