crescebant

Discretiva

crescebant dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
crēscēbant	tertia pluralis	imperfectum	activa	indicativus	crēscō (crēscere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /kreːsˈkeːbant/

(classice)

Syllabificatio phonetica: crēs·cē·bant — morphologica: cresc-ebant

Loci

T. Lucretius Carus –95…–55

Titus Livius -58/+17

Lucius Annaeus Seneca -3/+65

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• sidebant campi, crescebant montibus altis

ascensus; neque enim poterant subsidere saxa

nec pariter tantundem omnes succumbere partis. —De rerum natura Lucretii

class.

• Quanto magis prosperis eo anno bellis tranquilla omnia foris erant, tantum in urbe vis patrum in dies miseriaeque plebis crescebant, cum eo ipso, quod necesse erat solvi, facultas solvendi impediretur. —Ab urbe condita Titi Livii

class.

• Iam Phoebus breviore via contraxerat orbem

lucis et obscuri crescebant tempora somni,

iamque suum victrix augebat Cynthia regnum,

et deformis hiemps gratos carpebat honores

divitis autumni, iussoque senescere Baccho

carpebat raras serus vindemitor uvas. —Apocolocyntosis Senecae

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Mox certatim honeramur auro domumque clam taciti convehimus, abditis pro tempore que exportari uno fasce non poterant; hoc semel, hoc iterum et iterum facimus, et semper avidius; semper enim, ut natura rerum habet, cum pecunia solicitudo cupiditasque crescebant. —Epistole familiares Petrarcae