Discretiva

  crescerent dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
crēscerent tertia pluralis imperfectum activa coniunctivus crēscō (crēscere)

Appellatio +/-

 API: /ˈkreːskerent/(classice)
Syllabificatio phonetica: crēs·ce·rent — morphologica: cresc-erent

Loci +/-

Titus Livius -58/+17Lucius Annaeus Seneca -3/+65 C. Plinius Secundus 23-79 Aurelius Augustinus Hipponensis
354-430
Hildegardis Bingensis
1098-1179
Franciscus Petrarca
1304-1374
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Cum omni parte pellerentur, Romanisque crescerent animi, non duce solum adhortante sed Nolanis etiam per clamorem favoris indicem accendentibus ardorem pugnae, terga Poeni dederunt atque in castra conpulsi sunt. —Ab urbe condita Titi Livii [1][2]

class.

  • Quod si verum esset, aestate flumina crescerent omnia, putei aestate abundarent. Deinde falsum est calorem hieme sub terris esse maiorem. At quare specus et putei tepent? —Naturales quaestiones Senecae [3]

saec. I.

  • … ideoque ausus rem etiam deo inprobam, adnumerare posteris stellas ac sidera ad nomen expungere organis excogitatis, per quae singularum loca atque magnitudines signaret, ut facile discerni posset ex eo non modo an obirent ac nascerentur, sed an omnino aliquae transirent moverenturque, item an crescerent minuerenturque, caelo in hereditate cunctis relicto, si quisquam, qui cretionem eam caperet, inventus esset. —Naturalis historia Plinii [4][2]

Latinitas postclassica

saec. IV.

  • Cum igitur ipsum sentire movere sit corpus adversus illum motum qui in eo factus est, nonne existimas ideo nos non sentire cum ossa et ungues et capilli secantur, non quia ista in nobis omnino non vivunt, non enim aliter aut continerentur aut nutrirentur aut crescerent, aut etiam vim suam in serenda prole monstrarent; sed quia minus libero aere penetrantur, mobili scilicet elemento, quam ut motus ibi possit ab anima fieri tam celer, quam est ille adversus quem fit cum sentire dicitur. —De musica Augustini [5][2]

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

  • Nec hominem fugit quoniam si bestiae in aquis vivere possent, supra modum in magnitudinem crescerent, ita quod tunc prae horrore eorum homo in aquis conversari non posset. —Subtilitates diversarum naturarum creaturum Hildegardis [6]

Latinitas humanistica

saec. XIV.

  • Securitas, gaudium, tranquillitas decrevere; que si cum illis crescerent, non amari tantum divitias paterer, sed hortarer. —De remediis utriusque fortune Petrarcae [7][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber XXIII, caput 46, [2] — crescerent
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Vicicitatio: crescerent.
  3. Lucius Annaeus Seneca - Naturales quaestiones. (The Latin Library):  Tomus / Liber 4. 2, versus 27 — crescerent
  4. 4.0 4.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 24, [95] — crescerent
  5. 5.0 5.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, De musica (Universitas Turicensis). Liber sextus. Caput V, p. 15. — crescerent
  6. Hildegardis Bingensis - Subtilitates diversarum naturarum creaturum. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Liber quintus. Cap. I. - De cete  — crescerent
  7. 7.0 7.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - De remediis utriusque fortune. (Universitas Turicensis): Liber I. 53: [De divitiarum copia] — crescerent