crevere

Discretiva

crevere dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
crēvēre	tertia pluralis	perfectum	activa	indicativus	crēscō (crēscere)
crēvēre	tertia pluralis	perfectum	activa	indicativus	cernō (cernere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /kreːˈweːre/

(classice)

Syllabificatio phonetica: crē·vē·re — morphologica: crev-ere

Formae aliae

• crēvērunt

Loci

Lucius Annaeus Seneca -3/+65

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Omnes, quos vecors animus supra cogitationes extollit humanas, altum quiddam et sublime spirare se credunt; ceterum nil solidi subest, sed in ruinam prona sunt quae sine fundamentis crevere. —De Ira Senecae

saec. I.

• cibis quo longiores tenuioresque, eo gratiores, et ob id salubriores quae pendendo crevere, minimumque seminis tales habent, duritia eius in cibis gratiam terminante. eas, quae semini serventur, ante hiemem praecidi non est mos, postea fumo siccantur condendis hortensiorum seminibus, rusticae supellectili. —Naturalis historia Plinii