crevimus

Discretiva

crevimus dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
crēvimus	prima pluralis	perfectum	activa	indicativus	crēscō (crēscere)
crēvimus	prima pluralis	perfectum	activa	indicativus	cernō (cernere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈkreːwimus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: crē·vi·mus — morphologica: crev-imus

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Titus Livius -58/+17

Lucius Annaeus Seneca -3/+65

antiq.

class.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Quid? quod disputari contra nullo pacto potest, quod iam statutum a nobis est et iudicatum, quoniam hereditatem iam crevimus, regnum Bithyniae, quod certe publicum est populi Romani factum, num quid causae est quin omnis agros, urbis, stagna, portus, totam denique Bithyniam xviri vendituri sint? —De lege agraria oratio secunda contra P. Servilium Rullum tr. pleb. in Senatu Ciceronis

class.

• Undique, non urbana tantum sed etiam agresti iuventute, decem legiones scriptae dicuntur quaternum milium et ducenorum peditum equitumque trecenorum, quem nunc novum exercitum, si qua externa vis ingruat, hae vires populi Romani, quas vix terrarum capit orbis, contractae in unum haud facile efficiant; adeo in quae laboramus sola crevimus, divitias luxuriamque. —Ab urbe condita Titi Livii

class.

• Iam non admiror, si omnia nos a prima pueritia mala secuntur; inter execrationes parentum crevimus. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae