Discretiva

  cucurristis dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
cucurristis secunda pluralis perfectum activa indicativus currō (currere)

Appellatio +/-

 API: /kukurˈristis/(classice)
Syllabificatio phonetica: cu·cur·ris·tis — morphologica: cucurr-istis

Usus +/-

Latinitas postclassica

saec. IV. - saec. V.

  • Quid vos, inquam, tam subito et tam insperati, tam ex diversis regionibus, tam mane cucurristis? Nos, inquiunt, hesterno cognovimus, Gallum istum per totum diem Martini narrasse virtutes, et reliqua in hodiernum diem, quia nox oppresserat, distulisse: propterea maturavimus frequens auditorium facere tantam materiam locuturo. —Dialogi Sulpicii Severi (ca. 363-425). Dialogus III. Qui tamen dicendus esset Secundus.