culmus

Latine

Mulier colligens culmos

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈkul.mus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cul·mus — morphologica: culm-us

Nomen substantivum

culm|us, -ī masc.

1. Calamus frumenti a radice ad spicam.
2. (Latiori sensu): calamus aliarum herbarum plantarumque.
3. (Metonymicē) stramentum ad tegendum casas, tectum culmeum.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	culmus	culmī	I
gen.	culmī	culmōrum	II
dat.	culmō	culmīs	III
acc.	culmum	culmōs	IV
abl.	culmō	culmīs	VI
voc.	culme	culmī	V

Dictiones collatae

• calamus
• caulis
• palea
• rādīx
• spīca
• stipula
• strāmen, strāmentum

Dictiones derivatae

• culmeus
• culmōsus

Translationes

Calamus frumenti a radice ad spicam	dilatare ▼

Calamus frumenti a radice ad spicam	collabi ▲

Anglice: stalk (en) Francogallice: tige du blé (fr) Germanice: Halm (de) m, Strohhalm (de) m Italice: gambo del frumento (it) m

Calamus aliarum herbarum plantarumque	dilatare ▼

Calamus aliarum herbarum plantarumque	collabi ▲

Anglice: stalk (en) Francogallice: tige (fr) f Germanice: Stiel (de) m, Stängel (de) m Italice: gambo (it) m, stelo (it) m

Stramentum ad tegendum casas, tectum culmeum	dilatare ▼

Stramentum ad tegendum casas, tectum culmeum	collabi ▲

Anglice: straw (en), thatched roof (en) Francogallice: paille (fr) f Germanice: Stroh (de) n, Strohdach (de) n Italice: paglia (it) f

Loci

Marcus Terentius Varro -116…-27

Publius Vergilius Maro -70…-19

Lucius Annaeus Seneca -3…+65

C. Plinius Secundus 23-79

Isidorus Hispalensis 560-636

antiq.

class.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 37 a.C.n.)

• In segetibus autem frumentum quo culmus extulit, spicam. Ea quae mutilata non est, in hordeo et tritico, tria habet continentia, granum, glumam, aristam et etiam, primitus spica cum oritur, vaginam. Granum dictum quod est intimum soldum; gluma qui est folliculus eius; arista quae ut acus tenuis longa eminet e gluma, proinde ut grani apex sit gluma et arista. Arista et granum omnibus fere notum, gluma paucis. —De agricultura Varronis

class.  (ca. 37-30 a.C.n.)

• quid qui, ne gravidis procumbat culmus aristis,

luxuriem segetum tenera depascit in herba,

cum primum sulcos aequant sata, quique paludis

conlectum umorem bibula deducit harena? —Georgicon libri IV P. Vergilii Maronis

class.

• Spissatis ramalibus ac fronde congesta et in proclive disposita decursus imbribus quamvis magnis erat. Sub his tectis habitavere, sed securi. Culmus liberos texit, sub marmore atque auro servitus habitat. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• palea plures gentium pro feno utuntur. melior ea, quo tenuior minutiorque et pulveri propior; ideo optima e milio, proxima ex hordeo, pessima ex tritico, praeterquam iumentis opere laborantibus. culmum saxosis locis, cum inaruit, baculo frangunt substraturi animalibus. si palea defecit, et culmus teritur. —Naturalis historia Plinii

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

• Arista appellata quod prius ipsa arescat. Culmus est ipse calamus spicae qui a radicibus nascitur: et dictus culmus quasi calamus. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis