curabatur

Discretiva

curabatur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
cūrābātur	tertia singularis	imperfectum	passiva	indicativus	cūrō

Appellatio pronuntiatusque

API: /kuːraːˈbaːtur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cū·rā·bā·tur — morphologica: cur-abatur

Loci

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. IV.

• Curabatur aeger per id quod videri poterat; ut postea capax fieret visionis eius, quae latendo differebatur, non negando auferebatur. —Enarrationes in Psalmos Augustini