Discretiva

  currant dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
currant tertia pluralis praesens activa coniunctivus currō (currere)
Appellatio pronuntiatusque +/-
 API: /ˈkur.rant/(classice)
Syllabificatio phonetica: cur·rant — morphologica: curr-ant

Loci +/-

P. Ovidius Naso -42…+18Lucius Annaeus Seneca -3/+65 C. Plinius Secundus 23-79Quintus Curtius Rufus ca. 50 Isidorus Hispalensis
560-636
Iordanus Brunus Nolanus
1548-1600
antiq. class.class. II II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • quae sit enim culti facundia sensimus oris,
civica pro trepidis cum tulit arma reis.
scimus et, ad nostras cum se tulit impetus artes,
ingenii currant flumina quanta tui. —Fasti Ovidii Nasonis [1][2]

class.

  • Democritus quoque, subtilissimus antiquorum omnium, suspicari se ait plures stellas esse quae currant, sed nec numerum illarum posuit nec nomina, nondum comprehensis quinque siderum cursibus. —Naturales quaestiones Senecae [3][2]

saec. I.

  • sed ne pictura quidem sufficiet imagini colorum reddendae mixturarumque varietati, sive alterni atque multiplices inter se nectantur, sive privatis generum funiculis in orbem, in oblicum, in ambitum quaedam coronae per coronas currant. —Naturalis historia Plinii [4]

saec. I.

  • Ergo universi ad eos, qui in armis erant, currant furere clamitantes et cum dis proelium inituros: navigia non posse numerari, quae invictos viros veherent. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi [5][2]

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

  • Hunc Romani dictum putant a circuitu equorum, eo quod ibi circum metas equi currant. Graeci vero a Circe Solis filia, quae Patri suo hoc genus certaminis instituit, asserunt nuncupatum, et ab ea circi appellationem argumentantur. Fuit autem maga, et venefica, et sacerdos daemonum, in cuius loci habitu et opere magicae artes, et cultus idololatriae recognoscitur. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis [6]

Latinitas nova

saec. XVI.

  • Hinc unius speciei calidum adiectum calido alterius speciei non intendit ipsum neque adiuvat et promovet plus quam lumen adiuvet sonum vel sonus adiuvet vel promoveat visum; haec enim licet sub titulo calidi, frigidi et humidi et sicci currant eodem, non tamen sunt eaedem secundum qualitatem species physice intelligendo et secundum rationem cuiusque propriam. —De principiis rerum elementis et causis Iordani Bruni [7][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Publius Ovidius Naso - Fasti (versio II, 17/18). (Bibliotheca Augustana): Liber primus, Ianuarius, versus 24 — currant
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Vicicitatio: currant.
  3. 3.0 3.1 Lucius Annaeus Seneca - Naturales quaestiones. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber VII. 3, versus 2 — currant
  4. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXI, cap. 1, [2] — currant
  5. 5.0 5.1 Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Bibliotheca Augustana), Liber IX. Capitulum VIII, [7] — currant
  6. Isidorus Hispalensis - Etymologiarum libri XX. (Bibliotheca Augustana):  Liber XVIII. Caput XXVIII. [2] — currant
  7. 7.0 7.1 Iordanus Brunus Nolanus (Italice: Giordano Bruno) - De principiis rerum elementis et causis (Universitas Turicensis): Cap. : De luce et igne. [V] — currant
  8. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber duodevicesimus, cap. 77, [332] — currant