curremus

Discretiva

curremus dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
currēmus	prima pluralis	futurum	activa	indicativus	currō (currere)

Appellatio pronuntiatusque +/-

API: /kurˈreːmus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cur·rē·mus — morphologica: curr-emus

Usus +/-

Latinitas mediaevalis

saec. XIII.

Contemplans insuper indicibiles eius delicias, divitias et honores perpetuos et suspirando prae nimio cordis desiderio et amore proclames:

Trahe me post te, curremus in odorem unguentorum tuorum, sponse caelestis! —Epistola ad sanctam Agnetem de Praga Clarae Assisiensis (ca. 1194-1253). Epistola IV.