cursurum

Discretiva

cursurum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
cursūrum	casus accusativus singularis · genus masculinum	participii cursūrus
cursūrum	casus nominativus singularis · genus neutrum	participii cursūrus
cursūrum	casus accusativus singularis · genus neutrum	participii cursūrus
cursūrum	casus vocativus singularis · genus neutrum	participii cursūrus

Appellatio pronuntiatusque

API: /kurˈsuːrum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cur·sū·rum — morphologica: curs-ur-um

Loci

Quintus Curtius Rufus ca. 50

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Nec ceteri dubitabant, quin coniurationis indicium suppressuras non fuisset nisi auctor aut particeps. Quem enim pium et bonae mentis, non amicum modo, sed ex ultima plebe, auditis, quae ad eum delata erant, non protinus ad regem fuisse cursurum? —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi