dea

Latine

Appellatio pronuntiatusque

dea

API: /ˈdea/

(classice)

Syllabificatio phonetica: de·a — morphologica: de-a

Notatio

← Latine: deus. Vide deus (notatio).

Nomen substantivum

dĕ|a, -ae fem.

1. Deus femina.

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	dea	deae	I
gen.	deae	deārum	II
dat.	deae	deābus	III
acc.	deam	deās	IV
abl.	deā	deābus	VI
voc.	dea	deae	V

Dictiones collatae

Synonyma

1. dīva

Translationes

Deus femina

• Anglice: goddess (en)
• Catalane: dea f, deessa (ca)
• Dacoromane: zeiță (ro) f
• Esperantice: diino (eo)
• Finnice: jumalatar (fi)
• Francogallice: déesse (fr) f
• Germanice: Göttin (de) f
• Graeca Antiqua: θεά f ‎(theá)

• Hispanice: diosa (es) f
• Islandice: gyðja (is) f
• Italice: dea (it) f
• Polonice: bogini (pl) f
• Ruthenice: боги́ня (ru) f ‎(bogínja)
• Slovene: boginja (sl) f
• Suecice: gudinna (sv) c

Discretiva

dea dictio est in variis linguis:

• Frisice: dea
• Italice: dea

Formae affines

Latine

deā

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
deā	casus ablativus singularis	substantivi dea

Appellatio pronuntiatusque

deā

API: /ˈdeaː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: de·ā — morphologica: de-a

Dacoromane

dea

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dea	tertia singularis	praesens	activa	coniunctivus	da
dea	tertia pluralis	praesens	activa	coniunctivus	da

Appellatio pronuntiatusque

API: /deˈa/, [de̯a]

Syllabificatio phonetica: dea — morphologica: dea