Discretiva

  demonstrationem dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
dēmōnstrātiōnem casus accusativus singularis substantivi dēmōnstrātiō

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /deːmoːnstraːtiˈoːnem/(classice)
Syllabificatio phonetica: dē·mōns·trā·ti·ō·nem — morphologica: de-monstration-em

Loci

+/-
C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

saec. I.

  • Clarissima herbarum est Homero teste quam vocari a dis putat moly, et inventionem eius Mercurio adsignat contraque summa veneficia demonstrationem. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXV, cap. 8, [26] — demonstrationem
  2. Vicicitatio: demonstrationem.