demonstratos

Discretiva

demonstratos dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
dēmōnstrātōs	casus accusativus pluralis · genus masculinum	participii dēmōnstrātus

Appellatio pronuntiatusque

API: /deːmoːnsˈtraːtoːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dē·mōns·trā·tōs — morphologica: de-monstrat-os

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• vidimus ex imperio dimicantes et i<oc>ose demonstratos rotari, cornibus cadentes excipi iterumque reg<i>, modo iacentes ex humo tolli bigarumque etiam curru citato velut aurigas insistere. —Naturalis historia Plinii