dicaturos
Discretiva
dicaturos dictio est in variis linguis: |
Formae affines +/-
Latine +/-
Proprietates grammaticales +/-
Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
dicātūrōs | casus accusativus pluralis · genus masculinum | participii dicātūrus |
Appellatio pronuntiatusque +/-
API: /dikaːˈtuːroːs/ (classice) - Syllabificatio phonetica: di·cā·tū·rōs — morphologica: dicat-ur-os
Loci +/-
P. Cornelius Tacitus 55-117 |
||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas postclassica
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Publius Cornelius Tacitus - Historiarum libri XIV. (Universitas Turicensis): Liber V. [16] — dicaturos
- ↑ 2.0 2.1 Vicicitatio: dicaturos.