dicavit
Discretiva
dicavit dictio est in variis linguis: |
Formae affines
+/-Proprietates grammaticales
+/-Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
dicāvit | tertia singularis | perfectum | activa | indicativus | dicō (dicāre) |
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /diˈkaːwit/ (classice) - Syllabificatio phonetica: di·cā·vit — morphologica: dicav-it
Loci
+/-Titus Livius -58…+17 | Marcus Manilius fl. 14 | Lucius Annaeus Seneca -3…+65 |
Quintus Curtius Rufus fl.c.50 | C. Plinius Secundus 23-79 |
|||||||||||||||||||||
antiq. | class. | class. | class. | I | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber I, caput 20 — dicavit
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Vicicitatio: dicavit.
- ↑ 3.0 3.1 Marcus Manilius - Astronomicon libri quinque. (Bibliotheca Augustana): Liber secundus, versus 435 — dicavit
- ↑ 4.0 4.1 Lucius Annaeus Seneca - Phaedra. (Bibliotheca Augustana): Tomus / Liber 3. Actus secundus, scaena II, Hippolytus, versus 487 — dicavit
- ↑ 5.0 5.1 Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Bibliotheca Augustana), Liber IV. Capitulum VIII, [16] — dicavit
- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Universitas Turicensis, Liber 19, cap. 57, [177] — dicavit