Discretiva

  digitum dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Modus flexurae originis
digitum casus accusativus singularis substantivi digitus

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /ˈdigitum/(classice)
Syllabificatio phonetica: di·gi·tum — morphologica: digit-um

Loci +/-

Apuleius
ca. 125-170
Aulus Gellius
ca. 130-180
Caelius Aurelianus
fl.400
Anicius Manlius Torquatus Severinus Boetius
ca. 480-525
antiq. class. I IIII III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

  • «Pol quidem tu dignus» inquam «es extrema sustinere, si quid est tamen novissimo extremius, qui voluptatem Veneriam et scortum scorteum Lari et liberis praetulisti.» At ille digitum a pollice proximum ori suo admovens et in stuporem attonitus «Tace, tace» inquit et circumspiciens tutamenta sermonis: «Parce» inquit «in feminam divinam, nequam tibi lingua intemperante noxam contrahas.» —Metamorphoseon libri XI Apulei [1][2]

saec. II.  (ca. 170-177 p.C.n.)

  • Causam esse huius rei Apion in libris Aegyptiacis hanc dicit, quod insectis apertisque humanis corporibus, ut mos in Aegypto fuit, quas Graeci ἀνατομάς appellant, repertum est neruum quendam tenuissimum ab eo uno digito, de quo diximus, ad cor hominis pergere ac pervenire; propterea non inscitum visum esse eum potissimum digitum tali honore decorandum, qui continens et quasi conexus esse cum principatu cordis videretur. —Noctes Atticae A. Gellii [3][2]

saec. V.

  • Paralisim sustinet matrix ex quam plurimis causis, sepius tamen frequenti abortione vexata. sequitur autem patientes odium veneris, que si cogantur uti, non tamen concipiunt, et ad ambulandum impediuntur. ipsum etiam orificium matricis frigdore torpens et rugosum digitum obstetricis non sentit, et menstrua aut retinentur aut non ordinabiliter occurrunt. —Gynaeciorum Sorani e graeco versorum et retractatorum quae exstant Caelii Aureliani [4][2]

saec. VI.

  • Nunc autem lichanos hypaton dicitur aliis superadditis. In quo ordine atque instructione, quoniam ad indicem digitum venit, lichanos appellata est. Sed hoc posterius apparebit. —De institutione musica Boetii [5][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber I. Capitulum VIII. Versus 1 — digitum
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Vicicitatio: digitum.
  3. 3.0 3.1 Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber decimus. Capitulum X, [2] — digitum
  4. 4.0 4.1 Caelius Aurelianus, Gynaeciorum Sorani e graeco versorum et retractatorum quae exstant (Gynaecia from a thirteenth century manuscript; ed. Miriam F. Drabkin et Israel E. Drabkin. - Baltimore : The J. Hopkins Press, 1951). Liber secundus, cap. 60 — digitum
  5. 5.0 5.1 Anicius Manlius Torquatus Severinus Boetius - De institutione musica libri quinque. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1844-1864. (Universitas Turicensis):  Liber I.  Pagina 1185B.  Caput XX.  De additone chordarum earumque nominibus  — digitum