Discretiva

  dilatabat dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dīlātābat tertia singularis imperfectum activa indicativus dīlātō (dīlātāre)

Appellatio +/-

 API: /diːlaːˈtaːbat/(classice)
Syllabificatio phonetica: dī·lā·tā·bat — morphologica: di-lat-abat

Loci +/-

Hildegardis Bingensis
1098-1179
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas mediaevalis +/-

saec. XII.

  • Sed sub eadem pelle purissimus aether erat sub se nullam pellem habens; in quo etiam globum quemdam candentis ignis plurimae magnitudinis cernebam, super se duas faculas sursum apparenter positas habentem ipsumque globum ne modum cursus sui excederet continentes et in eodem aethere multae et clarae spherae ubique positae fuerant; in quas idem globus interdum se aliquantulum evacuans claritatem suam emisit, et ita sub praefatum rubeum igneumque globum recurrens, et ab eo flammas suas restaurans: iterum illas in easdem sphaeras efflavit. Sed et ab ipso aethere quidam flatus cum suis turbinibus erumpebat; qui se in praefatum instrumentum ubique dilatabat. —Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum Hildegardis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Hildegardis Bingensis - Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Liber primus. Visio tertia  — dilatabat
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: dilatabat.