Discretiva

  dilatabo dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dīlātābō prima singularis futurum activa indicativus dīlātō (dīlātāre)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /diːlaːˈtaːboː/(classice)
Syllabificatio phonetica: dī·lā·tā·bō — morphologica: di-lat-abo

Loci

+/-
M. Tullius Cicero
-106…-43
Lucius Annaeus Seneca -3/+65
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

class.

  • Sed non dilatabo orationem meam; etenim potest esse infinita, si mihi libeat totius gentis in testimoniis dicendis explicare levitatem. —Pro L. Valerio Flacco oratio Ciceronis [1][2]

class.

  • Nullum beneficium dabo, quod turpiter peterem. Nec exiguum dilatabo nec magna pro parvis accipi patiar; nam ut qui, quod dedit, imputat, gratiam destruit, ita qui, quantum det, ostendit, munus suum commendat, non exprobrat. —De beneficiis Senecae [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Pro L. Valerio Flacco oratio. (The Latin Library): 6 [12] — dilatabo
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: dilatabo.
  3. 3.0 3.1 Lucius Annaeus Seneca - De beneficiis. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber II. 15, versus [2] — dilatabo