Discretiva

  dilatantur dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dīlātantur tertia pluralis praesens passiva indicativus dīlātō (dīlātāre)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /diːlaːˈtantur/(classice)
Syllabificatio phonetica: dī·lā·tan·tur — morphologica: di-lat-antur

Loci

+/-
M. Tullius Cicero
-106…-43
C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

class.

  • Haec enim quae dilatantur a nobis Zeno sic premebat: “Quod ratione utitur id melius est quam id quod ratione non utitur; nihil autem mundo melius; ratione igitur mundus utitur”. —De natura deorum Ciceronis [1][2]

saec. I.

  • et ulmus detruncata media in tria ramorum scamna digeritur, nulla fere XX pedum altiore arbore. tabulata earum ab octavo pede altitudinis dilatantur in collibus siccisque agris, a duodecumo in campestribus et umidis. —Naturalis historia Plinii [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De natura deorum. (The Latin Library): Liber secundus. 20 [20] — dilatantur
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: dilatantur.
  3. 3.0 3.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber septimus decimus, cap. 35, [201] — dilatantur