dilatantur
Discretiva
dilatantur dictio est in variis linguis: |
Formae affines
+/-Proprietates grammaticales
+/-Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
dīlātantur | tertia pluralis | praesens | passiva | indicativus | dīlātō (dīlātāre) |
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /diːlaːˈtantur/ (classice) - Syllabificatio phonetica: dī·lā·tan·tur — morphologica: di-lat-antur
Loci
+/-M. Tullius Cicero -106…-43 |
C. Plinius Secundus 23-79 | |||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
+/-
- Haec enim quae dilatantur a nobis Zeno sic premebat: “Quod ratione utitur id melius est quam id quod ratione non utitur; nihil autem mundo melius; ratione igitur mundus utitur”. —De natura deorum Ciceronis [1][2]
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De natura deorum. (The Latin Library): Liber secundus. 20 [20] — dilatantur
- ↑ 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: dilatantur.
- ↑ 3.0 3.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber septimus decimus, cap. 35, [201] — dilatantur