Discretiva

  dilataret dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dīlātāret tertia singularis imperfectum activa coniunctivus dīlātō (dīlātāre)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /diːlaːˈtaːret/(classice)
Syllabificatio phonetica: dī·lā·tā·ret — morphologica: di-lat-aret

Loci

+/-
Titus Livius -58/+17
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

class.

  • Id ubi vidit praetor, ut et ipse dilataret aciem, duas legiones ex subsidiis dextra laevaque alae, quae in prima acie pugnabat, circumdat aedemque Diiovi vovit, si eo die hostes fudisset. —Ab urbe condita Titi Livii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (Universitas Turicensis): Liber XXXI, caput 21, [12] — dilataret
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: dilataret.