dilataret
Discretiva
dilataret dictio est in variis linguis: |
Formae affines
+/-Proprietates grammaticales
+/-Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
dīlātāret | tertia singularis | imperfectum | activa | coniunctivus | dīlātō (dīlātāre) |
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /diːlaːˈtaːret/ (classice) - Syllabificatio phonetica: dī·lā·tā·ret — morphologica: di-lat-aret
Loci
+/-Titus Livius -58/+17 | ||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
+/-
- Id ubi vidit praetor, ut et ipse dilataret aciem, duas legiones ex subsidiis dextra laevaque alae, quae in prima acie pugnabat, circumdat aedemque Diiovi vovit, si eo die hostes fudisset. —Ab urbe condita Titi Livii [1][2]
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (Universitas Turicensis): Liber XXXI, caput 21, [12] — dilataret
- ↑ 2.0 2.1 Vicicitatio: dilataret.