Latine +/-

Appellatio +/-

 API: /diːˈlaːtor/(classice)
Syllabificatio phonetica: dī·lā·tor — morphologica: dilat-or

Notatio +/-

Latine: differō (differre)

Nomen substantivum +/-

dīlā|tor, -tōris masc.

  1. Qui differt.

Declinatio +/-

m. sing. plur.
nom. dīlātor dīlātōrēs I
gen. dīlātōris dīlātōrum II
dat. dīlātōrī dīlātōribus III
acc. dīlātōrem dīlātōrēs IV
abl. dīlātōre dīlātōribus VI
voc. dīlātor dīlātōrēs V

Translationes +/-

Qui differtdilatare ▼
Qui differtcollabi ▲

Discretiva

  dilator dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dīlātor prima singularis praesens passiva indicativus dīlātō (dīlātāre)
Appellatio +/-
 API: /diːˈlaːtor/(classice)
Syllabificatio phonetica: dī·lā·tor — morphologica: di-lat-or

Loci +/-

Aurelius Augustinus Hipponensis
354-430
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica +/-

saec. IV.

  • Audiant omnes, verba recito de Scriptura, o male dilator, o crastini male appetitor, audi Dominum dicentem, audi Scripturam sanctam praedicentem; de isto loco speculator sum: Ne tardes converti ad Deum, neque differas de die in diem. —Sermones Augustini [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, Sermones 1 (Universitas Turicensis). Sermo II. De proprio Natali. Caput III — dilator
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: dilator.