Quid autem de dignitatibus potentiaque disseram, quas vos verae dignitatis ac potestatis inscii caelo exaequatis? Quae si in improbissimum quemque ceciderunt, quae flammis Aetnae eructantibus, quod diluvium tanta strages dederint? —Consolatio philosophiaeBoetii[6][7]
Latinitas mediaevalis
saec. VII.
Armenia nuncupata ab Armeno Iasonis Thessali comite, qui amisso rege Iasone collecta multitudine eius, quae passim vagabatur, Armeniam cepit, et ex suo nomine nuncupavit. Sita est autem inter Taurum et Caucasum a Cappadocia usque ad Caspium mare protensa, habens a septentrione Ceraunios montes, ex cuius collibus Tigris fluvius nascitur, et in cuius montibus arca post diluvium sedisse perhibetur. Duplex est autem Armenia, superior et inferior, sicut duae Pannoniae. —Etymologiarum libri XXIsidori Hispalensis[8][7]
saec. XII.
Quod etiam nunc fervor magni caloris interdum ostendit cum praefata sidera ab illo turbida aliquando existunt quoniam post diluvium aquis ita perfusa sunt ut in frigore et in calore suo lucidiora quam ante diluvium fuissent existant terra vero et hominibus in majori debilitate et infirmitate postmodum permanentibus quam prius essent. —Liber divinorum operum simplicis hominisHildegardis[9][7]
Latinitas humanistica
saec. XIV. (1338-1353 p.C.n.)
Rome autem ante Lelii adventum audita rebellione hostium, suspensa civitas fuerat, eoque magis quod simul eodem tempore prodigiorum fama multorum ex circumstantibus locis audita erat, inter que et solaris orbis imminutio conspecta et terremotus ingens; arboresque in abyssum ex oculis hominum ablatas et in Palatino monte lapidibus pluisse ferebatur, aquarum quoque diluvium insolitum, usque in miraculum et religionem quandam, et inundatio Tiberis accesserat. —De viris illustribusPetrarcae[10][7]
Latinitas nova
saec. XVI. (1591 p.C.n.)
Quibus deinde ad nostra tempora praesumptuosorum et arrogantissimorum grammaticorum diluvium successit qui recitatis a fonte Graecorum textibus synopsibus erotematibus enchiridiis spicilegiis thesauris ad Ciceronis et veri Latii amussim interpretationibus variis … —De triplici minimo et mensuraIordani Bruni[11][7]
Fontes
↑ 1.01.11.2Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. II, p. 135 — “DĪLŬVĬUM, ĭi, n. 2. inundatio aquarum”
↑ 2.02.1Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 830 — “diluvium, ii; voy. diluvies”