diruendos

Discretiva

diruendos dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
dīruendōs	casus accusativus pluralis · genus masculinum	gerundivi dīruendus

Appellatio pronuntiatusque

API: /diːruˈendoːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·ru·en·dōs — morphologica: di-ru-end-os

Usus

Latinitas mediaevalis

saec. XIV.

• Omnes vero habitatores illius civitatis nemine reservato fuerunt diro Tatarorum gladio interempti. Fostea quidem muros civitatis funditus diruerunt utin regressu eorum nullum forte obstaculum invenirent. Ipsa civitas Alexandreta fuit antiquitus nominata sed hodie appellatur ab illis qui degunt in illa patria Porta ferri. Cumque Tartari moram traherent ad diruendos muros illius civitatis fama introivit regnum Georgie de ipsorum adventu. —Flos historiarum terrae orientis Haytoni Armeni († c.1310). Liber III. Caput IX. De Hoccota Can secundo imperatore Tatarorum qualiter ad occupandam terram Asye.