disturba
Discretiva
disturba dictio est in variis linguis: |
Formae affines +/-
Latine +/-
disturbā +/-
Proprietates grammaticales +/-
Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
disturbā | secunda singularis | praesens | activa | imperativus | disturbō (disturbāre) |
Appellatio pronuntiatusque +/-
API: /disˈturbaː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: dis·tur·bā — morphologica: dis-turb-a
Francogallice +/-
disturba +/-
Proprietates grammaticales +/-
Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
disturba | tertia singularis | perfectum | activa | indicativus | disturber |
Appellatio pronuntiatusque +/-
API: [distyʁˈba] - Syllabificatio phonetica: for·ma — morphologica: dis-turb-a
Italice +/-
disturba +/-
Proprietates grammaticales +/-
Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
disturba | tertia singularis | praesens | activa | indicativus | disturbare |
disturba | secunda singularis | praesens | activa | imperativus | disturbare |
Appellatio pronuntiatusque +/-
API: /disˈturba/ - Syllabificatio phonetica: di·stur·ba — morphologica: dis-turb-a